Kimseler Yok Yanında

kar beyaz bir gelinlik örülür şehre

bir çocuğun kucağına birikir gece

gözleri kıpkırmızı yağan karın altında

hiç kimse yok yanında konuşmaz eşyalar

duymaz ağladığını kimseler

Uykularını bölen sarsıntıyla

bekler ele geçmeyen bir gürültüyü

su sızar çatlak bir duvarın dibine  

süzülüp giden ışığa karışan çığlığı

boylu boyunca bir uğultu

gökyüzü bir beyaz papatya

bir düş görür

 bir adım daha atar boşluğa

kan akar sağ bileğinde

gözleri kırmızı fısıldar taş duvara

sonra gömüldü çocuk baktığı yere

Mehmet Akif Şahin

Yitiksöz Sayı-20