Son Kibrit Çöpü
Dikişsiz kelimeler giy
Sözün ihramına girerken
Dağları bırakıp gel
Unut adını
Tutunacak dalı kalmadı dünyanın
En ağır yenilgidir
Sınıf tekrarına kalmak temayül yoklamasından
Yorulmadım tadını çıkarıyorum yenilgilerin
Sen mağarada mahsur kalan üçüncünün duasıydın
Çocukluğunun kabuğunu soydun kayıpken mendilin
Belki de yetecekti bize bir yarım tufan
Ölümün o hasarlı güzelliğini onarmak için
Hadi davran seni sığ sularda bekleyen var
Ağlayan şadırvan yıkılan mezar
Yarasını saklayan kuşlar var
Parmak hesabına yenik düştü
Sevdiğinin üstüne örttüğün aylar
Her seferinde
Rimellerinden öpüyor şehri
Bir camii avlusuna bıraktığın yaralar
Toprak sadece bir örtünme biçimidir
İnsanı en iyi yağmur anlar
Göç yollarını da ekle özgeçmişine
Vaktinden önce göçen çocuklar dönünce geri
Alnımın yenilgileri üzerine konuşalım seninle
Bedelini ödedim gitmelerin, üstü kalsın
Hep yıkıldığımız yerden havalandı kuşlar
Ben senin için son köprüyü de kundakladım
Kalıntılarımı sattım son bir kibrit çöpüne
Hüseyin Çolak
Yitiksöz Sayı:20