Son Kibrit Çöpü

 

Dikişsiz kelimeler giy

Sözün ihramına girerken

Dağları bırakıp gel

Unut adını

Tutunacak dalı kalmadı dünyanın

 

En ağır yenilgidir

Sınıf tekrarına kalmak temayül yoklamasından

Yorulmadım tadını çıkarıyorum yenilgilerin

Sen mağarada mahsur kalan üçüncünün duasıydın

Çocukluğunun kabuğunu soydun kayıpken mendilin

Belki de yetecekti bize bir yarım tufan

Ölümün o hasarlı güzelliğini onarmak için

 

Hadi davran seni sığ sularda bekleyen var

Ağlayan şadırvan yıkılan mezar

Yarasını saklayan kuşlar var

Parmak hesabına yenik düştü

Sevdiğinin üstüne örttüğün aylar

 

Her seferinde

Rimellerinden öpüyor şehri

Bir camii avlusuna bıraktığın yaralar

Toprak sadece bir örtünme biçimidir

İnsanı en iyi yağmur anlar

 

Göç yollarını da ekle özgeçmişine

Vaktinden önce göçen çocuklar dönünce geri

Alnımın yenilgileri üzerine konuşalım seninle

Bedelini ödedim gitmelerin, üstü kalsın

Hep yıkıldığımız yerden havalandı kuşlar

Ben senin için son köprüyü de kundakladım

Kalıntılarımı sattım son bir kibrit çöpüne

 

Hüseyin Çolak

 

Yitiksöz Sayı:20