Yakın Gözlüğü
Allah’ın ismiyle yaşlanan adamlar
bir bir kuruyor her yerinde dünyanın
Kırılıyor hüsne gülleri Yakın gözlükleri
Anlamı da kalmıyor kalbine bakmanın
Yusuf ’u severken onlar
Züleyha’yı karıştırmadılar işe
Zaten akşam ezanı okunuyordu
sıra sevaplara gelince
Alışkanlık yapsın diye sair günlerde
Fotoğraflarda hep güldü şairler
Ama kalpleri uymadı kafiyelere
Devrilip döküldüler yalnızlığın üstüne
Kul yapımıdır yalnızlık dökülür dökersen
Sıkı giyinmezsen öğelere ayırır aşk insanı
Bir kadın delirir fazla sevilmekten
Şairinse geç erir kardan adamı
Dünya çekilir aradan iki gönül bir olunca
Rüya mıydı neydi hatırlayamadım
çiçekler beyazlıyordu konuşunca
Alev alevdi bütün sabahlar
Alıp başını gidiyor şimdi rüyalar
Siz Anadolu ıslıkları
Siz onların biriktirdiği kadınlar
Değiştirin gözlüğünüzü ağlamak yerine
Kim bilir gömlek çürüktü belki de
Hüseyin Burak Us
Yitiksöz Sayı - 11