Yakın Gözlüğü

 

Allah’ın ismiyle yaşlanan adamlar

bir bir kuruyor her yerinde dünyanın

Kırılıyor hüsne gülleri Yakın gözlükleri

Anlamı da kalmıyor kalbine bakmanın

 

Yusuf ’u severken onlar

Züleyha’yı karıştırmadılar işe

Zaten akşam ezanı okunuyordu

sıra sevaplara gelince

 

Alışkanlık yapsın diye sair günlerde

Fotoğraflarda hep güldü şairler

Ama kalpleri uymadı kafiyelere

Devrilip döküldüler yalnızlığın üstüne

 

Kul yapımıdır yalnızlık dökülür dökersen

Sıkı giyinmezsen öğelere ayırır aşk insanı

Bir kadın delirir fazla sevilmekten

Şairinse geç erir kardan adamı

 

Dünya çekilir aradan iki gönül bir olunca

Rüya mıydı neydi hatırlayamadım

çiçekler beyazlıyordu konuşunca

Alev alevdi bütün sabahlar

 

Alıp başını gidiyor şimdi rüyalar

Siz Anadolu ıslıkları

Siz onların biriktirdiği kadınlar

Değiştirin gözlüğünüzü ağlamak yerine

Kim bilir gömlek çürüktü belki de

 

Hüseyin Burak Us

 

Yitiksöz Sayı - 11