Yandığınla Kaldın
Kırıntılarını toplasan da fayda etmez artık
Bir kalpten ne kalır ki patlayınca
Hammış pişmiş ve yanmış
Aşkın otağı olmuş bir kalp midir artık o kalp
Hiç sanmıyorum.
Ben bütün aşklardan arta kaldım.
imdi rakamlarla oynuyoruz
Ve rakamlarda da kaybediyorum
Ben oluyorum işte o zaman
Aşkta da kazanmadığım gibi
Hayatta kurtarmadığım gibi
Hiçbir kedi yavrusunu
Düştüğünde nehirden
Hiçbir serçe yavrusunu, kaptığında kedinin ağzından
Korkan minicik yüreğini teskin ettiğim görülmemiştir
Çünkü bendim o kedi yavrusu
Suya düştüğünde
Yine bendim, bir serçe yavrusunu kaptığında
Bir kedi
Hiçbir zaman bu kadar büyüyeceğimi
Düşünmediğim için küçük kaldım
Artık büyüme umudum da yok
Yalnızca alıp verdiğim nefes
Şu kelimeyi buraya kaydır
Oradan bir virgül al, şuraya koy
Bu cümle olmamış, bununla değiştir diye
Elimde kalem, önümde yüzyıllık yalnızlık
Düzeltip duruyorum, sanki nereye gidecekse
Sanki nasıl olacaksa, hangi kitap bir on yıl
sonrasında aranacaksa
Bu dergiler ayrıca: serçe yavrusu
Kedinin ağzından alamadığım
Bu şiirler biliyorum: düşmüş akıp giden nehre
Bir kedi yavrusu
Yine de sabahın olmasına şaşırmamak lazım
Arefe olmasına yarının
Bir dostun ne yaptın o işi diye sorması: yine de yarın
Ben oluyorum, o oluyor
Pişiyor, yanıyor, hamından koruğundan
Eser kalmıyor insanın, gün doğmasa da
Hiçbir günü diğerine doğuramadın
Bu sefer kolaj, sekans veya simülark
Her neyse tüm bunlar, bu sefer olamadın
Yandığınla kaldın
Ömer Yalçınova
Yitiksöz Sayı - 13