Yandığınla Kaldın

 

Kırıntılarını toplasan da fayda etmez artık

Bir kalpten ne kalır ki patlayınca

 

Hammış pişmiş ve yanmış

Aşkın otağı olmuş bir kalp midir artık o kalp

 

Hiç sanmıyorum.

Ben bütün aşklardan arta kaldım.

imdi rakamlarla oynuyoruz

Ve rakamlarda da kaybediyorum

Ben oluyorum işte o zaman

Aşkta da kazanmadığım gibi

 

Hayatta kurtarmadığım gibi

Hiçbir kedi yavrusunu

Düştüğünde nehirden

 

Hiçbir serçe yavrusunu, kaptığında kedinin ağzından

Korkan minicik yüreğini teskin ettiğim görülmemiştir

 

Çünkü bendim o kedi yavrusu

Suya düştüğünde

Yine bendim, bir serçe yavrusunu kaptığında

Bir kedi

 

Hiçbir zaman bu kadar büyüyeceğimi

Düşünmediğim için küçük kaldım

Artık büyüme umudum da yok

Yalnızca alıp verdiğim nefes

Şu kelimeyi buraya kaydır

Oradan bir virgül al, şuraya koy

Bu cümle olmamış, bununla değiştir diye

Elimde kalem, önümde yüzyıllık yalnızlık

Düzeltip duruyorum, sanki nereye gidecekse

 

Sanki nasıl olacaksa, hangi kitap bir on yıl

sonrasında aranacaksa

Bu dergiler ayrıca: serçe yavrusu

Kedinin ağzından alamadığım

Bu şiirler biliyorum: düşmüş akıp giden nehre

Bir kedi yavrusu

 

Yine de sabahın olmasına şaşırmamak lazım

Arefe olmasına yarının

Bir dostun ne yaptın o işi diye sorması: yine de yarın

Ben oluyorum, o oluyor

Pişiyor, yanıyor, hamından koruğundan

Eser kalmıyor insanın, gün doğmasa da

 

Hiçbir günü diğerine doğuramadın

Bu sefer kolaj, sekans veya simülark

Her neyse tüm bunlar, bu sefer olamadın

Yandığınla kaldın

 

Ömer Yalçınova

 

Yitiksöz Sayı - 13