Yığılıp Kalmış Sandalye

 

Bahçeye yalnızca baharın geldiği bahçeye

Bir sandalye koymuşlar

Masa yok, unutulmuş değil istenmemiş

Otların ve çiçeklerin içinde

Gelmiş, geçmiş, gelecek gibi bir sandalye

Kediler var sütün tadını yalnız anneden bilen

Horoz ve tavuk var civcivler yok

Mutlu aile diyemeyiz

Kiraz, incir ve çam ağacı arasında

Bir yerde sandalye

Tutunacak bir el yok üzerinde

Keyifle üst üste atılmış bir bacak

Anne yok baba yok sevgili yok

Mutsuzluktan kalma bir bekleyiş gibi

Sandalye

Şimdi uzanıyorum ona pencereden

Kuruluyorum üzerine keyiflice de bir

Hayal kuruyorum

Ağlıyor sandalye

Çünkü hiç denk gelmemiş

Kendisi hakkında bir söyleve

Olacak düş ya bu ayağı değil kalbi kırık

Kış gelmiş oturmuş kollarına soğuk

Güneş gelmiş kavurmuş derisini sıcak

Şaşkın biraz sandalye ilk defa bir baharda

Bir hayalle avunmuş

En yakın dostu salıncağa şöyle fısıldamış

Sallanıp duran biri neden oturmayı seçmiş

................

 

Zeynep Karaca

 

Yitiksöz Sayı - 15