Yığılıp Kalmış Sandalye
Bahçeye yalnızca baharın geldiği bahçeye
Bir sandalye koymuşlar
Masa yok, unutulmuş değil istenmemiş
Otların ve çiçeklerin içinde
Gelmiş, geçmiş, gelecek gibi bir sandalye
Kediler var sütün tadını yalnız anneden bilen
Horoz ve tavuk var civcivler yok
Mutlu aile diyemeyiz
Kiraz, incir ve çam ağacı arasında
Bir yerde sandalye
Tutunacak bir el yok üzerinde
Keyifle üst üste atılmış bir bacak
Anne yok baba yok sevgili yok
Mutsuzluktan kalma bir bekleyiş gibi
Sandalye
Şimdi uzanıyorum ona pencereden
Kuruluyorum üzerine keyiflice de bir
Hayal kuruyorum
Ağlıyor sandalye
Çünkü hiç denk gelmemiş
Kendisi hakkında bir söyleve
Olacak düş ya bu ayağı değil kalbi kırık
Kış gelmiş oturmuş kollarına soğuk
Güneş gelmiş kavurmuş derisini sıcak
Şaşkın biraz sandalye ilk defa bir baharda
Bir hayalle avunmuş
En yakın dostu salıncağa şöyle fısıldamış
Sallanıp duran biri neden oturmayı seçmiş
................
Zeynep Karaca
Yitiksöz Sayı - 15